وقتي گفتي كه قناري بشم و برات بخونم 

ندونستم كه هميشه تو قفس بايد بمونم

اگه خوندم واسه ي تو واسه دلتنگيه خونه

نه براي به به ات بود نه براي آب و دونه 

فك ميكردم  كه دلت رو به دل  صدام ميبندي

نه كه گريه هاتو با من ، با يكي ديگه بخندي

نه حضور اطلسي ها نه طراوت بهاري

غير اون چشاي خيست ديگه چي واسم تو داري ؟

حالا با دلي شكسته پر زدم از آسمونت

ديگه تو باغ ترانه نميشم من باغبونت

تو نفهميدي عزيزم يه پرنده كه اسيره

بايد از پراي بسته بوي پروازو بگيره

ديگه من پريدم از اين  چند تا  ميله ﻯ  عمودي

كاش بدوني نازنينم قفل اين قفس تو بودي  .

وقتی دلی برای د    لی تنگ می وقتی دلی برای دلی تنگ میشود

انگار پای عقربه ها لنگ می شود

تکراریند , پنجره ها و ستاره ها

خورشید بی درخشش و گل , سنگ می شود

پیغام آشنا که ندارند بلبلان

هر ساز و هر ترانه بد آهنگ می شود

باران بدون عاطفه خشکی می آورد

رنگین کمان یخ زده بی رنگ می شود

هر کس به جز عزیز دلت یک غریبه است

وقتی دلت برای دلی تنگ می شود.